Potje Pesten

Afgelopen week las ik in deze krant een stuk over de 23-jarige Indy. Zij stoorde zich aan het aloude kaartspel omdat daarin de Heer belangrijker is dan de Vrouw. Dat weerspiegelde volgens Indy de 17-eeuwse klassenmaatschappij. En dus ontwikkelde deze woke millennial een genderneutraal kaartspel. Zonder afbeeldingen van personen, ook om de gevoelige zwart-wit discussie te vermijden. En al zou je de waarde van de heer en de vrouw gelijktrekken, wat werd dan de hiërarchische plek van de boer? Die zijn tegenwoordig toch al zo snel op hun teentjes getrapt. En dus werden Heer, Vrouw en Boer vervangen door goud zilver en brons.

Toen ik het artikel las schaamde ik me dat ik nooit eerder had stilgestaan bij de stigmatiserende en kwetsende symboliek in onze gezelschapsspellen. Zo speelde ik vorige week heel naïef een potje Dokter Bibber met de kids, terwijl dat feitelijk niks meer is dan lachen om mensen met Parkinson. Ik zie sowieso nu pas hoe confronterend het spelletjesrek van een gemiddelde speelgoedwinkel moet zijn voor medemensen met een chronische ziekte. Geloof me, als je dagelijks met dementerende ouderen werkt, ga je thuis echt niet voor je plezier Wie is het? spelen. En waarom zijn deze spellen niet inclusief? Waarom zie ik geen mensen met bijvoorbeeld een lichamelijke of visuele beperking terug in Wie is het? Ziet dat er misschien niet gezellig uit?

Waarom stimuleren we kinderen om Risk, Stratego of Zeeslag te spelen? We hebben de afgelopen weken in Amerika kunnen zien waar het oproepen tot geweld toe kan leiden. Agressie, seksisme en kapitalisme zitten diepgeworteld in onze spelletjescultuur. Wat mij betreft passen we de spelregels bij Monopoly zó aan dat aan het einde van een potje alle spelers eindigen met exact hetzelfde bedrag. Zonder daarbij onderscheid te maken op basis van geslacht en/of etnische achtergrond. Wel zo eerlijk want alle spelers hebben namelijk dezelfde arbeid verricht gedurende het spel. Waarom zou de dan een hogere beloning krijgen dan de ander?

En ook veganisten hebben helemaal gelijk. Boter-kaas-en-eieren is schaamteloos wegkijken van schrijnend dierenleed. En bovendien is het ‘onschuldige’ spelletje ook nog eens het verheerlijken van een ongezond eetpatroon. Waarom nietsojamargarine-groentespread-en-avocado? Net zo leuk om te spelen en vele malen gezonder. Het is een mindset waar we allemaal even doorheen moeten mensen.

Het is daarom maar goed dat de corona verveling deze kwalijke kwesties nu loswrikt in onze samenleving. Inderdaad, plezier en spontaniteit verdwijnen door de lockdown steeds verder uit zicht. Maar gelukkig levert het wel al deze prachtige initiatieven en ontroerende hersenkronkels op. Mijn oplossing? Per direct een verbod op alle gezelschapsspellen om discussies voor te blijven. Op één spel na, Mens-erger-je-niet.

Terug naar het overzicht