Krampachtige correctheid
Vroeger tapte ik weleens het mopje van die vrouw die in paniek haar man belt: ,,Schat, ik heb pech met de auto. Waarschijnlijk water in de carburateur.” De man, ietwat geïrriteerd: ,,Nou, ik kom je wel halen. Waar staat de auto?” Waarop de vrouw antwoordt: ,,In het kanaal tussen Helmond en Den Bosch.”
De vraag is of dit mopje in deze tijd nog wel kan. Sommige lichtgekwetsten zullen het grapje betitelen als vrouwonvriendelijk. Of je krijgt commentaar dat je de vervuiling van de natuur bagatelliseert. Of de opmerking dat het altijd Helmond is waar grappen over gemaakt moeten worden. Humor is wat dat betreft redelijk stervende. Als puber vertelde ik op het schoolplein, gespeend van enig moreel besef, grove grappen over Turken, Tsjernobyl of Ethiopiërs. Ik kon er tientallen moeiteloos opdreunen. Dat kan ik nu wel heel hypocriet ontkennen, maar het is helaas niet anders. Het is daarom goed dat nu ook hier in Nederland het gesprek gevoerd wordt over wat wél en wat geen humor is. Want niet de verteller of de toehoorder bepaalt of een grap kwetsend of discriminerend is. Diegene die onderwerp van de grap is, bepaalt dat.
Het is natuurlijk ook weer niet zo dat je automatisch in je recht staat wanneer je je beledigd voelt. Beetje eelt kweken op je eergevoel kan geen kwaad. Humor blijft een adequaat zalfje voor een open wond in de samenleving, maar kan inderdaad ook doen etteren bij verkeerd gebruik. Waar we nu echter mee bezig zijn is doorslaan in krampachtige correctheid. Ik begrijp dat zelfs de Belgenmoppen ter discussie staan. DE BELGENMOPPEN!! Onschuldiger kun je ze niet verzinnen. Wij grappen dat Belgen dom zijn, en zij op hun beurt dat wij gierig zijn. En zo bespotten de Engelsen de Ieren en andersom. Spanjaarden maken grappen over Portugezen. En eigenlijk ieder land over de Duitsers.
Maar goed, dat hebben die Sauerkrautknauwers dan ook verdiend (grapje hè, lieve overspannen lezertjes van me). Dus het kritisch beoordelen van humor an sich is prima, maar met een loep op zoek gaan naar controverse is naar mijn mening geen goede ontwikkeling. Er moet namelijk wel wat te lachen overblijven. En het móét af en toe schuren om de stroeve randjes wat op te rekken. Voor wat betreft het grapje van de vrouw met de volgelopen carburateur. Ik zag woensdag een filmpje waarin een vrij naïeve chauffeuse de volgeregende Eindhovense Vestdijktunnel inrijdt. Waarna tot grote hilariteit van omstanders de auto midden in de tunnel stilvalt. Regenwater tot aan de spiegels. Dus eigenlijk is het carburateurgrapje helemaal geen grap, maar gewoon een waargebeurd verhaal. En volgens mij mogen die nog wel!
,,Nou, ik kom je wel halen. Waar staat de auto?” Waarop de vrouw antwoordt: ,,In de Vestdijktunnel in Eindhoven.”
Terug naar het overzicht